အင္းေလးကို လမ္းေလွ်ာက္သြားမယ္

႐ႈခင္းအလွအပမ်ားကို ခံစားႏိုင္ရန္ ကေလာသို႕ ရထား လမ္းခရီး ျဖင့္ သြားေရာက္ပါ (ဓာတ္ပံု – ဆိုင္မြန္လူးဝစ္ / ဧရာဝတီ)

ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကေလာၿမိဳ႕မွ အင္းေလးကန္သို႔သြားရာ ေတာတြင္းခရီးလမ္းသည္ ေတာေတာင္ ေရေျမၾကားတြင္ ခရီးသြားရျခင္းကို ေပ်ာ္ေမြ႕သူ တေယာက္အတြက္ တန္ဖိုးရွိသည့္ ခရီးျဖစ္ပါသည္။

ရာသီဥတု ေအးျမမႈေၾကာင့္ ကိုလိုနီေခတ္က ၿဗိတိသွ်တို႔ ေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ့သည့္ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ကေလးမွ ခရီးစၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္၏ အေနာက္ေတာင္ဘက္သို႔ ဦးတည္သြားသည့္ ခရီးတေလွ်ာက္တြင္ စိုက္ခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ကြဲျပား သည့္ ေဒသခံ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးအစံုႏွင့္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခ်င္စရာ ႐ႈခင္းမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။

ကေလာကိုသြားရန္အတြက္ ရန္ကုန္ သို႔မဟုတ္ မႏၲေလးတြင္ ဘတ္စ္ကားလက္မွတ္မ်ား အလြယ္တကူ ႀကိဳတင္ဝယ္ယူႏိုင္သည္။ ထိုသို႔ မဟုတ္လွ်င္လည္း ႐ႈခင္းအလွအပမ်ားကို ခံစားႏိုင္သည့္ ရထား လမ္းခရီး ျဖင့္လည္း သြားေရာက္ႏိုင္သည္။ က်ေနာ္က ေနာက္ဆံုးလမ္းေၾကာင္းကို ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သာစည္ဘူတာသို႔ ေရာက္သည့္ နံနက္ ၃ နာရီ အခ်ိန္အထိ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ရထားတတြဲ တည္းက်သည့္ ခရီးသြားေဖာ္ ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံသား ၃ ေယာက္တို႔က က်ေနာ္တို႔ၾကားမွ ဘာသာစကား အခက္အခဲကို ေဒသထြက္ ေဈးေပါသည့္ ဝီစကီက ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္မိ၍ ျဖစ္ပါသည္။

ကေလာၿမိဳ႕တြင္ ေဈးသက္သာသည့္ ဟိုတယ္အနည္းငယ္ႏွင့္ ေဈးႀကီးပတ္လည္တြင္ အသင့္အတင့္ေကာင္း မြန္ေသာ ျမန္မာႏွင့္အိႏၵိယ စားေသာက္ ဆိုင္တခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ခရီးဆက္သြားရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနစဥ္ ပတ္ဝန္းက်င္ ေတာင္ကုန္းမ်ားႏွင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတခုသို႔ ေအးေအးေဆးေဆး ေလွ်ာက္သြားရင္း တေန႔တာအခ်ိန္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ပါသည္။

ေဈးတဝိုက္တြင္ ဆိုင္းဘုတ္တင္ထားသည့္ ဧည့္လမ္းၫႊန္ ႐ံုးခန္းမ်ားကို အမ်ားအျပားျမင္ေတြ႕ႏိုင္ၿပီး ေဈးႏႈန္းက အားလံုးအတူတူပင္ျဖစ္သည္။ ခရီးသြား႐ံုသက္သက္ပဲဆိုလွ်င္ အဖြဲ႕တဖြဲ႕ႏွင့္ လိုက္ပါသြားဖို႔ အခက္အခဲမရွိပါ။ သတ္မွတ္ေဈးႏႈန္းက တရက္အတြက္ ၁၅၀ဝ၀ က်ပ္ ျဖစ္ပါသည္။ ၃၁ မိုင္ ကြာေဝးသည့္ခရီးကို ၂ ရက္ခြဲခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားရၿပီး ညဖက္ေရာက္လွ်င္ ေဒသခံ အိမ္တအိမ္ႏွင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတေက်ာင္းတြင္ ညအိပ္ ရပ္နားရပါသည္။ ရာသီဥတု အေျခအေနကိုလိုက္၍ ေစာင္အပိုတထည္ ယူသြားေကာင္းလည္း ယူသြားရႏိုင္ပါ သည္။ ေဒသခံဟင္းမ်ားႏွင့္ အသုပ္မ်ားပါဝင္သည့္ အစားအစာအတြက္က ေပးထားသည့္ စားရိတ္ထဲတြင္ ပါဝင္ၿပီးျဖစ္သည္။ ေသာက္စရာအတြက္ကေတာ့ လမ္းတေလွ်ာက္ရွိ ဆိုင္ငယ္မ်ားတြင္ ဝယ္ယူႏိုင္ သည္။

ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းက ႀကံ့ခိုင္မႈအေျခအေနကိုလိုက္၍ စိန္ေခၚမႈဟု ေျပာႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ လမ္းေၾကာင္းက အၿမဲတမ္း မတ္ ေစာက္မေနပါ။ ဖိနပ္က ဒီအခ်က္ေတြကို ေကာင္းစြာေဖာ္ျပသည့္ အရာတခု ျဖစ္ပါသည္။ ေျခညႇပ္ဖိနပ္စီးထားသည့္ က်ေနာ့္ လမ္းေလွ်ာက္ေဖာ္တေယာက္က အခက္အခဲ သိပ္မေတြ႕ဘဲ ခရီးသြားႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း က်ေနာ္စီးသြားသည့္ ကင္းဗတ္စ္ဖိနပ္ေဟာင္းကေတာ့ ေပါက္ၿပဲကုန္ပါသည္။ အကယ္၍ အခ်ိန္သိပ္မရွိခဲ့လွ်င္ က်ေနာ္လုပ္ခဲ့သလို ခရီးတဝက္ကို ဆိုင္ကယ္တကၠစီႏွင့္ လြယ္လြယ္ကူကူ သြားေရာက္ႏိုင္ပါသည္။

သူတို႔၏ ဧည့္လမ္းၫႊန္မ်ားေပၚမူတည္၍ ခရီးသည္ေတြ အေတြ႕အႀကံဳ ကြဲျပားၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က ႐ုကၡေဗဒဆိုင္ ရာႏွင့္ လူမ်ိဳးစုေရးရာမ်ား သိနားလည္ သူမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး အျခားသူေတြကေတာ့ သာမန္ထက္ အနည္းငယ္မွ်ပိုၿပီး ေလ့လာႏိုင္ဖို႔ေလာက္သာ ကူညီႏိုင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔ေတြအားလံုး အနည္းဆံုးေတာ့ ဒီေဒသက ေလွခါးထစ္ စိုက္ခင္းေတြ သို႔မဟုတ္ ပအို႔ဝ္လူမ်ိဳးတို႔၏ ေခါင္းေပါင္းကို ခြဲျခားျပႏိုင္သင့္ပါသည္။

သူတို႔ေတြက ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံေရး အေျခအေန မ်ားကိုပင္လွ်င္ စြန္႔စားၿပီး ေျပာေကာင္းေျပာျပႏိုင္ပါသည္။ ေဒသခံတိုင္းရင္းသား မိသားစုမ်ားကို သူတို႔၏ ကေလးငယ္မ်ားကို ျမန္မာဘာသာသင္သည့္ အစိုးရေက်ာင္းမ်ား ကိုပို႔ဖို႔ ေငြေၾကးႏွင့္ မက္လံုးေပး ျမႇဴဆြယ္ျခင္းမ်ားရွိေနသည္ဟု က်ေနာ္၏ ဧည့္လမ္းၫႊန္က ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ အစိုးရပညာေရးအရ တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ား အားလံုးတြင္ လူနည္းစု ဘာသာစကား စာေပမ်ား မသင္ယူႏိုင္ပါ။

ေျခလ်င္ခရီးက သင့္ကို ေတာင္မ်ားေပၚသို႔ လည္းေကာင္း၊ သီးႏွံစိုက္ခင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားသို႔လည္းေကာင္း၊ ေတာင္ေၾကာမ်ား တေလွ်ာက္ကိုလည္းေကာင္း၊ စမ္းေခ်ာင္းငယ္ အေျမာက္အျမားကို ျဖတ္သန္း၍လည္းေကာင္း ေခၚေဆာင္သြားပါလိမ့္မည္။ ထို႔ေနာက္ ခရီးဆံုးပန္းတိုင္ျဖစ္သည့္ အင္းေလးကန္ရွိရာ ေတာင္ၾကားခ်ိဳင့္ဝွမ္းကို နီးကပ္လာသည္ႏွင့္အမွ် ေတာင္ေပၚေဒသ၏ စိမ္းလန္းစိုျပည္ေသာ ျမင္ကြင္းက ေျပာင္းလဲသြာသည္။ လမ္းက ေတာင္ၾကားခ်ိဳင့္ ဝွမ္းဆီသို႔ ခန္းေျခာက္ေနသည့္ ေအာက္ၾကမ္းျပင္မွာ ေတာက္ပသည့္ အစိမ္းေရာင္အပင္ ငယ္ေတြ ေနရာအႏွံေပါက္ေနေသာ ေက်ာက္တံုးထူထူ ျမစ္တစင္းႏွင့္ အတူနိမ့္ဆင္း ဝင္ေရာက္သြားသည္။

လာခဲ့ရာလမ္းအတိုင္း ျပန္သြားလို႔လည္း ရႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဒီတိုင္းျပန္သြားလွ်င္ ေတာင္တက္ လမ္းကို ပိုေလွ်ာက္ရၿပီး ျမင့္မားသည့္ အစိမ္းေရာင္ ေတာင္ေစာင္းေတြက ကာရံထားသည့္ အင္းေလးကန္၏ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ရရွိခဲ့သည့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါလိမ့္မည္။ ဆက္သြားလွ်င္ ခရီးက ျမစ္ဆိပ္တခု တြင္ အဆံုးသတ္ပါသည္။

ထိုေနရာတြင္ အင္းေလးကန္ေဒသသို႔ဝင္ေၾကး (ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္မ်ားအတြက္) က်ပ္ ၁၀ဝ၀ဝ ခန္႔ေပး ေဆာင္ရပါသည္။ ၿပီးလွ်င္ေတာ့ သက္ေသာင့္သက္သာရွိသည့္ စက္ေလွတစီးက ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေတြ႕ျမင္ေနရသည့္ ငါးဖမ္းၿမႇံဳးေတြၾကားမွာ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ျဖတ္သန္းေခၚေဆာင္သြားပါလိမ့္မည္။

တနာရီခန္႔ၾကာသည့္ေရျပင္ခရီးတြင္ အင္းေလးေဒသ၏ ေက်ာ္ၾကားသည့္ ေလွသမားမ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္သြား ၿပီးေနာက္ ေညာင္ေရႊသို႔ ေရာက္သည္။ ေညာင္ေရႊတြင္ ေနခ်င္စရာ တည္းခိုခန္းမ်ား၊ ေကာင္းမြန္သည့္ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား ရရွိႏိုင္သလို ေညာင္းညာပင္ပန္းေနေသာ ေျခေထာက္မ်ား သက္သာေစဖို႔ အႏွိပ္ခံလို႔ လည္း ရႏိုင္ပါသည္။

http://burma.irrawaddy.org/article/2014/03/21/56526.html