“ျပည္သူေတြကို အခုအခ်ိန္ထိ ျပန္ေပးဆြဲထားတယ္”

ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသူ ေဒၚေနာ္အုန္းလွ မႏၲေလး အိုးဘို အက်ဥ္းေထာင္မွ လြတ္ေျမာက္လာစဥ္ (ဓာတ္ပံု – ေတဇလႈိင္ / ဧရာ၀တီ)

ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ကုန္စင္ေအာင္ လႊတ္ေပးသြားမယ္လို႔ အစိုးရက ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ေနာက္၊ ဒီလ တတိယ ပတ္ထဲမွာ အစိုးရရဲ႕ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ ပုန္ကန္မႈနဲ႔ ႏွစ္ရွည္ေထာင္က်ေနတဲ့ အာဏာ ရွင္ေဟာင္း ဦးေန၀င္း မ်ိဳးဆက္ေတြ အပါအ၀င္၊ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား တခ်ိဳ႕လည္း လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့ပါတယ္။

လြတ္ေျမာက္လာခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြအနက္ အမ်ိဳးသမီး ႏုိင္ငံေရးသမားတဦးျဖစ္တဲ့ ေဒၚေနာ္အုန္းလွလည္း ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။

လက္ပံေတာင္းအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တက္ႂကြလႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ ေဒၚေနာ္အုန္းလွကို အခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ ကို အၾကည္ညိဳပ်က္ေစေအာင္ ျပဳလုပ္တဲ့အတြက္ ဆိုၿပီး ပုဒ္မ ၅၀၅(ခ) နဲ႔ တရားစြဲၿပီး အလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ ခ်မွတ္ ခဲ့ပါတယ္။

ေဒၚေနာ္အုန္းလွဟာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးအပါအ၀င္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ စီမံကိန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မုံရြာ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ဆႏၵ ထုတ္ေဖာ္ရင္း အဖမ္းခံခဲဲ့ရာကေန ေထာင္ဒဏ္ အျပစ္ေပး ခံလိုက္ရတာပါ။

သူဟာ အခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာ ၁၅ ရက္မွာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တုန္းကလည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္က မေကြး ပရိယတၱိ စာသင္တိုက္မွာ ဆြမ္းကပ္ၿပီးအျပန္ ၅၀၅(ခ) ပုဒ္မနဲ႔ပဲ ပထမအႀကိမ္ ေထာင္ ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ အျပစ္ေပးျခင္း ခံခဲ့ရပါေသးတယ္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေမလအတြင္းကမွ ေထာင္ကျပန္လြတ္လာၿပီး ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ ပဲ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။

ဒုတိယ အႀကိမ္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ေဒၚေနာ္အုန္းလွရဲ႕ ေထာင္တြင္း အေတြ႔အႀကံဳေတြကို ဧရာ၀တီ သတင္းေထာက္ စေနလင္းက ေတြ႔ဆံု ေမးျမန္းထားပါတယ္။

ေမး။ ။ လက္ပံေတာင္းမွာ ဆႏၵျပခဲ့ၿပီး ပုဒ္မ ၅၀၅(ခ) နဲ႔ ေထာင္က်ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို အရင္ဦးဆံုး ေျပာျပေပးပါလား။

ေျဖ။ ။ ၂၀၁၃၊ ၾသဂုတ္ ၅ရက္က လက္ပံေတာင္းမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း အဲဒီေဒသမွာ မေအးခ်မ္းဘူး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေတာ္ၾကာေန ရြာကို၀င္စီးေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေနအထားေတြက ဆက္တိုက္ရွိေနတယ္။ က်မ လက္ပံေတာင္း ေရာက္ေတာ့ ဆႏၵျပဖို႔ကို ၁ ႀကိမ္တင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မ မတင္ခင္မွာ လက္ပံေတာင္း ေဒသခံ ေတြက ၈ ႀကိမ္ရွိၿပီတင္ေနတာ။ ခြင့္ျပဳခ်က္ မရၾကဘူး။ က်မက ကိုယ့္တေယာက္တည္း ဆႏၵျပတဲ့အခါမွာ ဘယ္တုန္းကမွ စာတင္ေလ့ မရွိဘူး။ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္တဲ့ ဥပေဒမွာက ၁ ေယာက္ထက္ပိုမွ တင္ရတဲ့အတြက္ အရင္က မတင္ဘူး။

ဒီတႀကိမ္မွာေတာ့ တင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတခါလည္း ျငင္းပယ္ခံရတယ္။ ေဒသခံေတြကို က်မဆႏၵျပဖို႔ စာတင္ထား တယ္ လို႔ပဲေျပာတာ။ က်မက သူတို႔ကို မလိုက္ပါနဲ႔လို႔ ေျပာလို႔မွမရတာ။ က်မက ျပခ်င္လို႔ျပတယ္။ သူတို႔ လိုက္ခ်င္တာ၊ မလိုက္ခ်င္တာက သူတို႔ကိစၥေလ။ အဲဒီ ၁၃ ရက္ေန႔မနက္က က်မက မံုရြာက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြား၊ ၿပီးေတာ့ ကံကုန္းရြာ၊ စံပယ္ေတာင္ဘက္ကို ဆိုင္ကယ္နဲ႔သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ မံုရြာၿမိဳ႕ထဲကို ခ်င္းတြင္းျမစ္ကူးတံတားကေန ျဖတ္လာခဲ့တာ။ က်မ အသိအိမ္တအိမ္မွာ ေရခ်ဳိး၊ ထမင္းစားၿပီးေတာ့မွ ဇက္ဆိပ္မွာဆင္းၿပီးေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ ရြာကလူေတြ လိုက္ လာတယ္။ လမ္းစေလွ်ာက္ခါစပဲ ရွိေသးတယ္။ ရဲေတြက လာတားတယ္။

က်မက တေယာက္တည္း ေလွ်ာက္တာေျပာေတာ့ သူတို႔က မဟုတ္ဘူး၊ အမ်ားႀကီး ေလွ်ာက္ေနတာတဲ့။ က်မက သူတို႔ဘာသာ လုိက္လာတာ။ က်မကေတာ့ က်မတေယာက္တည္း လမ္းေလွ်ာက္တာလို႔ အေျခအတင္ ျဖစ္ၾကေရာေပါ့။ ရဲေတြက က်မကို ျပန္ခိုင္းတယ္။ က်မက ဆက္သြားမယ္ဆိုေတာ့ တေယာက္တည္း သြားတဲ့။ က်မလည္း တေယာက္တည္းသြားမယ္ လုပ္ေတာ့ ေပးမသြားျပန္ဘူး။ အဲဒီမွာ က်မကို ရဲေတြက အတင္းဆြဲေရာ။ ၃ ႀကိမ္ေတာင္ဆြဲတာ။ ပထမ အႀကိမ္ဆြဲေတာ့ ရြာသားေတြက က်မကိုျပန္ဆြဲယူတယ္။ အဲဒီမွာ ဖုန္းေတြလာေနေတာ့ က်မက လက္ခံေျပာတယ္။

အဲဒီမွာ က်မ ကို အတင္းဆြဲတာ။ အက်ႌေတြပါ ျပဳတ္ထြက္တဲ့အျဖစ္ ေရာက္တယ္။ က်မ တေယာက္တည္း လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္မယ္ ဆိုတာကို တားတာေတြကိုလည္း တရား႐ုံးမွာ သူတို႔ထြက္ဆိုေတာ့ မပါလာဘူး။ ဖုန္းလာလို႔ လက္ခံစကားေျပာ တာကိုလည္း မံုရြာလူထုကို စည္း႐ုံးလံႈ႔ေဆာ္တယ္လို႔ ရဲေတြက တရား႐ုံးမွာ လုပ္တယ္။

ေမး။ ။ မိန္းမတေယာက္ျဖစ္ေတာ့ အခုလို အက်ႌေတြဘာေတြ ျပဳတ္သြားတဲ့ အဆင့္ထိ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေပၚကိုေရာ ဘယ္လို ထင္ျမင္ လဲ။

ေျဖ။ ။ ဒါဟာ အၾကမ္းဖက္တာပဲေလ။ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ စစ္အစိုးရ လက္ထက္မွာတည္းက ခဏခဏ အၾကမ္းဖက္ ခံရ တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စစ္အစိုးရ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ က်မလက္ခံတယ္။ ဒီဘက္ အရပ္သားအစိုးရ လက္ထက္မွာ မ်ိဳးက က်မလက္မခံဘူး။ ႏိုင္ငံတကာမွာေရာ ေျပာင္းလဲလာၿပီလို႔ ေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြရဲ႕ သဏၭာန္ကို ေဖာ္ျပတာပဲ။ က်မတို႔ ကိုယ္တိုင္ ဒီလိုျဖစ္တာ မဆန္းေပမယ့္လို႔ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ အစိုးရတရပ္က လေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္တာေတာင္ ရဲေတြက ဘာမွ မေျပာင္းလဲေသးဘူး။

ေမး။ ။ အဲဒီတုန္းက တရား႐ံုးမွာလဲ ႐ံုးထြက္ဖို႔ ျငင္းဆန္ခဲ့ေသးတယ္ေနာ္။ ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီလို လုပ္ရတာလဲ။

ေျဖ။ ။ ပထမတခ်က္က ၂၇ ရက္ေန႔ ႐ုံးခ်ိန္းထုတ္တာမွာ က်မေရွ႕ေနက ေနာက္လ ၂ ရက္ေန႔ ႐ုံးထပ္ထြက္ဖို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီ ၂ ရက္ေန႔မွာ က်မေတာ့ မထြက္ဘူး။ က်မေရွ႕ေနပဲ ထြက္ပါလို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ ေရွ႕ေနနဲ႔ တရားသူႀကီး ဘာေတြ ေျပာ ေနတယ္ ဆိုတာ က်မနဲ႔ေ၀းေနေတာ့ မၾကားရဘူး။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္တကယ္ တရား႐ုံးထုတ္ေတာ့ ၂၈ ရက္ေန႔နဲ႔ ဆက္ တိုက္ ထုတ္တယ္။ အဲဒီလိုလုပ္ေတာ့ က်မကပိုၿပီးေတာ့ ႐ုံးမထြက္ေတာ့ဘူး။ ဖမ္းတံုးက အၾကမ္းဖက္တာထက္ ပိုဆိုးတယ္။ တအားကို ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အက်ႌ ၾကယ္သီးေတြ အကုန္ျပဳတ္ကုန္တာ။

ျဖစ္ပံုက ေထာင္ပိုင္က ၀ရမ္းမရွိလို႔ ေထာင္မွာလက္မခံႏိုင္တဲ့အတြက္လို႔ ေခၚေျပာေတာ့ ရဲေတြကို ေထာင္ဘူး၀ တံတားမွာ သြားအေျပာမွာပဲ ရဲေတြကအတင္းဆြဲတင္ၿပီး တရားရံုးကိုေခၚလာခဲ့့တယ္။ က်မက မလိုက္ဘူး၊ ရံုးထုတ္မယ္ ဆိုရင္ ေတာင္ ေရွ႕ေနပါမွလိုက္မယ္လို႔ အတင္း႐ုန္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရွ႕ေနမပါဘဲ တရား႐ုံး ထုတ္ခံရတဲ့အျပင္ က်မ တေယာက္တည္း ကို ပဲ ထုတ္တာ။ အဲဒီလို အၾကမ္းဖက္ခံရတာ၊ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြေၾကာင့္ စိတ္အရမ္း ဆိုးၿပီးေတာ့ အဲဒီေန႔တည္းက စၿပီး က်မ ဘာမွ မစားေတာ့ဘူး။

ေမး။ ။ အဲဒီေထာင္ထဲမွာ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လိုျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကိုလည္း ေျပာျပေပးပါဦး။

ေျဖ။ ။ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတာက ေထာင္ ၂ ေထာင္လံုးေပါင္းရင္ ၁၈ ရက္ၾကာတယ္။ မံုရြာေထာင္မွာ ၂၈ ရက္ေန႔ ႐ုံးထုတ္၊ အမိန္႔ခ်တဲ့ေန႔ကစရင္ ၁၅ ရက္ၾကာတယ္။ မႏၱေလးေထာင္မွာ ၃ ရက္ၾကာတယ္။ ၉လပိုင္း ၁၁ရက္ေန႔ညမွာ မႏၱလးေထာင္ ကို ေရႊ႕တာ။ ၂၈ ရက္ေန႔ ျပန္လာကတည္းက ေထာင္ပိုင္ႀကီးကို အစာငတ္ခံဆႏၵျပဖို႔ ေျပာထားလိုက္တယ္။ ေထာင္ပိုင္ႀကီးက စာတင္ရမယ္လို႔ေျပာေတာ့ က်မက စာတင္မယ္လုိ႔ေျပာၿပီး တကယ္တမ္း တင္ျဖစ္တာက သမၼတ တဦးတည္းကို လိပ္မူၿပီး ဘာေတြ ႀကံဳေတြ႕ရတယ္၊ ဘာ့ေၾကာင့္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပရတယ္ ဆိုတာကို တိုင္တဲ့စာပဲ တင္လိုက္တယ္။

အဲဒီစာတင္တဲဲ့ အခ်ိန္က အစာငတ္ခံတာ ၂ ရက္ရွိေနၿပီျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဦးေခါင္းက နည္းနည္းမူးေနခဲ့တယ္။ မံုရြာေထာင္မွာ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတာ ၄ ရက္ေျမာက္မွာ ဆရာ၀န္ ေရာက္လာတယ္။ အခ်ိဳဓာတ္ လိုအပ္ရင္ အခ်ိဳသြင္းရမယ္၊ မူး လာရင္ ဘာလုပ္ရမယ္ ဆိုၿပီး ဆရာ၀န္နဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္ ရယူလိုက္ရတယ္။ မႏၱေလးေထာင္ ေရာက္ေတာ့လဲ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတာကို စာထပ္တင္ရေသးတယ္။ မႏၱေလးေထာင္ ေရာက္ေတာ့ ေဆးစစ္တယ္။ ေသြးေပါင္ခ်ိန္တာက မနက္ တခါ၊ ညေနတခါ ခ်ိန္တယ္။ တကယ္တမ္း ေျပာရရင္ ၁၈ ရက္ၾကာတာေတာင္ က်မက ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ညဘက္မွာ ေလအန္တာ ေလာက္ပဲ ရွိတယ္။

မႏၱေလးေထာင္မွာ ၃ ရက္ၾကာလာေတာ့ အစာျပန္စားတယ္။ ၁၈ ရက္လံုးလံုး ဘာမွမစားခဲ့ေပမယ့္ လူကလည္း ဘာမွမျဖစ္ ဘူး။ အဲဒီလို အစားစာ ျပန္စားေတာ့မွပဲ ေနမေကာင္း ျဖစ္ရေတာ့တာပဲ။ အဲဒီကေန အခုခ်ိန္အထိ ေဆးကိုေန႔စဥ္ ေသာက္ ေနရတယ္။

ေမး။ ။ ေထာင္ထဲမွာ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတာမွာ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြကေရာ ရွိလား။

ေျဖ။ ။ မံုရြာေထာင္မွာေရာ၊ မႏၱေလးေထာင္မွာပါ အဲဒီလိုလုပ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြကေတာ့ မရွိပါဘူး။ မံုရြာေထာင္မွာတုန္း က အစာမစားတဲ့အတြက္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ စိတ္မေကာင္းၾကပါဘူး။ ေထာင္ထဲမွာ ဒီလိုလုပ္ရင္ သူတို႔အတြက္လည္း အလုပ္ အရမ္း ရႈပ္တယ္ေလ။ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္း အေသးစိတ္ တင္ရတယ္။ က်မကလည္း သူတို႔ကို နည္းနည္း ေတာ့ သည္းခံေပးပါ၊ ကူညီပါ လုိ႔ေျပာရတယ္။ က်မအခန္းမွာ အစားအစာေတြ လာေပးတာကို အကုန္သူမ်ားကို ေဝေပးလိုက္တယ္။ ဘာမွမထားဘူး။ သၾကားနဲ႔ေရ၊ ေဆးကလြဲလို႔ ဘာမွမထားဘူး။ မႏၱေလးေထာင္မွာ အစာျပန္စား တာက ကိုယ္လည္း ဒီလိုလုပ္လုိ႔ ခ်က္ခ်င္းေသ မွာမဟုတ္ဘူး၊ အစိုးရဘက္ကလည္း ဘာမွတံု႔ျပန္မႈ မရွိေသးတာ ေၾကာင့္ ျပန္စားတာ။ ၁၈ ရက္လံုးလံုး အစာမစားခဲ့ေပမယ့္ ဘာမွမျဖစ္တာကို အရမ္းအံ့ၾသၾကတယ္။ က်မကိုယ္တိုင္ လည္း ၅ ရက္ေလာက္ဆို လဲမယ္လို႔ထင္ထားတာ။ မႏၱေလးေထာင္ မွာ အစာျပန္စားေတာ့ သူတုိ႔အရမ္းကို ၀မ္းသာၾကတယ္။

ေမး။ ။ အရင္အစိုးရ လက္ထက္တုန္းကလည္း ေထာင္က်ခဲ့ဖူးေတာ့ အခု ေထာင္ထပ္က်တာမွာ ေထာင္ထဲေနရတဲ့ အေန အထား ဘာေတြ ကြာျခားတာကို ေတြ႔ရလဲ။

ေျဖ။ ။ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ေထာင္ထဲ စေရာက္တုန္းက ေခါင္းစြပ္နဲ႔ သြားရတဲ့ အေျခအေနပဲ။ ဘယ္သူနဲ႔မွလည္း မေတြ႔ရ၊ ဘယ္သူ နဲ႔ မွလည္း စကားမေျပာရဘူး။ အခုေနာက္ပိုင္း တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလာတာမွာ၊ အခုခ်ိန္မွာ ေထာင္ပံုစံက ေျပာင္းလဲေနပါၿပီ။ အရင္ေလာက္ မၾကပ္တည္းေတာ့ဘူး။ အရင္က ျခင္ေထာင္မေပးတာမွာ အခုျခင္ေထာင္ ေပးတယ္။ ေထာင္ထဲမွာက ေထာင္စည္းကမ္းလို ေနရေပမယ့္ ဆရာ၀န္ေတြကအစ ေျပာင္းလဲသြားတာ သိသာတယ္။ က်မက အသားဓာတ္ လိုေနတဲ့အတြက္ ေန႔စဥ္ၾကက္သားဟင္း ရတယ္။

ေမး။ ။ ၅၀၅(ခ) နဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ အမိန္႔ခ်ခဲ့တာကို ဘာေၾကာင့္ အယူခံ မ၀င္ခဲ့ရတာလဲ။

ေျဖ။ ။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ ဒီအမႈ ၅၀၅ (ခ) နဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ခံရတုန္းက အယူခံ၀င္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေရွ႕ေနက အယူခံ၀င္ဆိုလို႔ ၀င္ခဲ့ လိုက္တာ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ မထူးခဲ့ပါဘူး။ ဒီတႀကိမ္ေတာ့ အယူခံ၀င္ရင္လည္း ဘာမွထူးမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ မ၀င္ေတာ့တာ။ ေရွ႕ေနကေတာ့ ၀င္ခိုင္းေပမယ့္ က်မကိုယ္တိုင္ မ၀င္ေတာ့တာ။ သူတို႔က ေထာင္ခ်ခ်င္လို႔ ခ်တာပဲလို႔ ခံယူထားတယ္။

ေမး။ ။ အခု လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔ ျပန္လႊတ္လိုက္တဲ့ အေပၚမွာေရာ ဘယ္လိုျမင္လဲ။

ေျဖ။ ။ အခုလို ကိုယ္လြတ္လာေပမယ့္ ၀မ္းသာစရာမရွိပါဘူး။ ေထာင္ထဲမွာက က်န္ခဲ့ေသးတာပဲေလ။ ေနာက္တခ်က္ က လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔ တကယ္လႊတ္ေပးခ်င္ရင္ အကုန္လံုးကို လႊတ္ေပးလိုက္ပါ။ ဟိုနည္းနည္း၊ ဒီနည္းနည္း မလုပ္ေစခ်င္ ဘူး။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားလို႔ သတ္မွတ္တဲ့သူအားလံုးကို တကယ္ စိတ္ေကာင္းေစတနာရွိရင္ လႊတ္လိုက္ပါ။ အခုက အဲဒီ လို လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ က်မအျမင္ကေတာ့ အစိုးရက ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားနည္းနည္းလာမွ ဒီလိုေလးလုပ္ေနတာ ျပည္သူေတြကို အခုအခ်ိန္ထိ ျပန္ေပးဆြဲထားတယ္ လို႔ပဲ ျမင္တယ္။ အစိုးရတရပ္က ေျပာင္းလဲေနၿပီဆိုရင္ ေစတနာရွိရွိနဲ႔ အကုန္လံုးကို လႊတ္ ေပး လိုက္ပါလား။ ႏိုင္ငံေရးမွာ တူတာ၊ မတူတာ ရွိေနတာပဲေလ။

ေမး။ ။ အခု အစိုးရက ဒီ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အကုန္မွာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ ေထာင္ထဲမွာလံုး၀မရွိ ရေတာ့ပါဘူးလို႔ ေျပာေန တယ္။ အဲဒီအေပၚမွာေရာ ဘာေျပာခ်င္လဲ။

ေျဖ။ ။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ေနာင္လည္း ရွိဦးမွာပဲ။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၈၊ ၂၉ ရက္ေန႔မွ လႊတ္ၿပီးေတာ့ ေနာင္ႏွစ္ေတြမွာလည္း ဒါမ်ိဳး ရွိလာဦးမွာပဲ။ အခု ပုဒ္မ ၁၈ နဲ႔မျပတ္ေသးတဲ့ အမႈေတြ ရွိေနေသးတယ္။ တကယ္လို႔ ေစတနာ မွန္မွန္ေလးနဲ႔ အစိုးရတရပ္က လုပ္ေပးခ်င္လို႔ရွိရင္ အမႈအားလံုး ပိတ္သိမ္းလိုက္ေလ။

ေမး။ ။ အခု ေထာင္ကထြက္လာၿပီ။ ဘာဆက္လုပ္ဖို႔ ရည္မွန္းထားလဲ။

ေျဖ။ ။ က်မ နဂိုကတည္းက လုပ္ေနက် မတရားမႈေတြကို ကူညီတာေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြ မတရား ဖိႏွိပ္ခံရတာေတြကို ကူညီဖို႔၊ အထူးသျဖင့္ လယ္သမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဥပေဒေရးရာေတြ၊ အသိပညာေတြ တိုးတက္လာေအာင္၊ ရွိေနတဲ့ လယ္သမား ဥပေဒေတြရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးေတြ၊ ဆိုးက်ိဳးေတြကို ဆက္လုပ္ရမယ္။ ။

http://burma.irrawaddy.org/interview/2013/11/26/51427.html