ကရင္ျပည္နယ္ရွိ လူမႈေရးအဖြဲ႕မ်ား သံသယျဖင့္ ဆက္ဆံခံေနရ

ကရင္ျပည္နယ္ ဇြဲကပင္ေတာင္ျမင္ကြင္း (ဓာတ္ပံု – ေဂ်ပိုင္ / ဧရာဝတီ)

ကရင္ျပည္နယ္ အတြင္း၌ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနေသာ ျပည္တြင္းျပည္ပ လူမႈေရး အဖြဲ႔အစည္း တခ်ိဳ႕၏ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ားအေပၚတြင္ အစိုးရဆန္႔က်င္မည္ ဆိုသည့္ အျမင္မ်ိဳးျဖင့္ ဆက္ဆံခံရမႈမ်ား ရွိေနေၾကာင္း Knowledge and Dedication for Nation-building (KDN) အဖြဲ႔မွ တာဝန္ရွိသူ တဦးက ဧရာဝတီသုိ႔ ေျပာသည္။

အထူးသျဖင့္ လူ႔အခြင့္အေရး၊ တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရး၊ ေျမယာကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဒသခံမ်ားကို ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး သင္တန္းမ်ား ျပဳလုပ္ပါက ယင္းသို႔ ထင္ျမင္ခံရေလ့ရွိေၾကာင္း KDN အဖြဲ႔မွ ဘားအံၿမိဳ႕ တာဝန္ခံ ဦးေစာေက်ာ္ဇြာက ဧရာဝတီသို႔ ေျပာသည္။

“က်ေနာ္တို႔ဘက္က သင္တန္းေတြ ေပးတာမ်ိဳး လုပ္တာမွာလည္း အျမင္မမွားဖို႔ လိုတယ္။ တခါတေလ သင္တန္းေတြ ေပးတာကို အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ဖို႔ ဆိုတဲ့ အျမင္ေတြက ရွိတတ္တယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး၊ တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရး၊ ေျမယာ ကိစၥေတြမွာ အဲဒီလို အျမင္မ်ိဳး ျမင္ခံရတာေတြ ရွိတယ္” ဟု ၎က ဆိုသည္။

ထို႔အျပင္ ကရင္ျပည္နယ္ အတြင္း၌ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနေသာ ျပည္တြင္းျပည္ပ လူမႈေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအား သီးျခား အသင္းအဖြဲ႔မ်ား၊ ေကာ္မတီမ်ား ဖြဲ႔စည္းေဆာင္ရြက္ခြင့္ မျပဳေတာ့ဟု ကရင္ျပည္နယ္ အစိုးရအဖြဲ႔က ၿပီးခဲ့သည့္ ႏိုဝင္ဘာတြင္ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေၾကာင္း အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ သတင္းရရွိသည္။

အစိုးရက ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာအုပ္စုမ်ားတြင္ ေက်းရြာဖြံ႔ၿဖိဳးေရး အေထာက္အကူျပဳ ေကာ္မတီမ်ား ဖြဲ႔စည္းထားၿပီး ျဖစ္သည့္ အတြက္ အဆိုပါ အဖြဲ႔ႏွင့္သာ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ရန္ ညႊန္ၾကားထားေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

“ခရိုင္ဦးစီးကေတာ့ အစည္းအေဝးက ျပန္လာၿပီး ဒီကိစၥကို ေျပာဆိုေနတာ ၾကားလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္က အဲဒီထုတ္ ျပန္စာကို မျမင္ရေသးေတာ့ အတိအက် မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေက်းရြာေလးေတြမွာ NGO/INGO ေတြအၾကား သူ႔လုပ္ငန္း၊ ကိုယ္လုပ္ငန္းနဲ႔ တဖက္နဲ႔တဖက္ မေက်လည္မႈေတြရွိလို႔ ဒီလိုစီစဥ္တာလို႔ပဲ သိရတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ဘာမွ မသိလိုက္ရပါဘူး” ဟု ဘားအံခရိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးရံုးမွ ဒုဦးစီး ဦးေစာဝင္းဂိတ္က ဧရာဝတီသို႔ ရွင္းျပသည္။

ေက်းရြာဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေကာ္မတီမ်ား၏ ဥကၠ႒မ်ားသည္ ရပ္ကြက္ႏွင့္ေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ား ျဖစ္ေနတတ္ျခင္းေၾကာင့္ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ အခက္အခဲ ျဖစ္လာမည္ကို စိုးရိမ္ရေၾကာင္း၊ ေဒသခံမ်ားအနက္ ထိခိုက္ နစ္နာ ၾကသူမ်ား ေဘးဖယ္ခံ ရႏိုင္မည့္ အေျခအေနမ်ားလည္း ျဖစ္လာႏိုင္ေၾကာင္း အစိုးရႏွင့္ သေဘာတူညီမႈ စာခ်ဳပ္ (MOU) လက္မွတ္ မထိုးရေသးသည့္ KDN အဖြဲ႔မွ ဦးေစာေက်ာ္ဇြာကေျပာသည္။

ထို႔အျပင္ ေက်းရြာ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေကာ္မတီမွာ ၅ ဦးျဖင့္သာ ဖြဲ႔စည္းထားျခင္းေၾကာင့္ ေက်းရြာ ၁၅ ရြာခန္႔ စုေပါင္းထားေသာ တခ်ိဳ႕နယ္ေျမမ်ား၌္ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ခ်ိတ္ဆက္မႈ အားနည္းသြားႏိုင္ေၾကာင္း၊ ေက်းရြာဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေစတနာ မွန္မွန္ျဖင့္ လက္ေတြ႔ လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္မွသာလွ်င္ အဆင္ေျပႏိုင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၎က ဆက္ေျပာသည္။

“ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရြာတရြာမွာ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ လူငယ္ ၅ ဦးစီ ေရြးတာလုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း မိုးက်ေရႊကိုယ္ေတြ မဟုတ္ဘဲ ရြာကို တကယ္ ကိုယ္စားျပဳႏိုင္မယ့္သူေတြ ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္” ဟု ဦးေစာေက်ာ္ဇြာက ဆုိသည္။

မိမိတို႔သည္ ဘာသာေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ေအာက္ေျခ ေဒသခံမ်ားအထိ ပူးေပါင္းခ်ိတ္ဆက္ ေဆာင္ရြက္ေနခဲ့ရာမွ ယခုကဲ့သို႔ အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းေပးသည့္ အဖြဲ႔ႏွင့္သာ ေဆာင္ရြက္ရမည္ဆိုလွ်င္ မေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ ေသာ အဟန္႔အတားမ်ား လည္း ေတြ႔ရႏိုင္ေၾကာင္း KDN အဖြဲ႔မွ ဘားအံၿမိဳ႕ ညိႇႏိႈင္းေရးမႉး ေဒၚေမမရီနာက ေျပာသည္။

သို႔ရာတြင္ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ အဆိုပါ ထုတ္ျပန္ခ်က္ကို မိမိတို႔ထံ မေရာက္လာေသး ေသာေၾကာင့္ ယခင္ပံုစံမ်ား အတိုင္း ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ေနၿပီး၊ ထိုသို႔ အစိုးရအဖြဲ႔မွ ဖြဲ႔စည္းေပးေသာ သီးျခားအဖြဲ႔ႏွင့္ လက္တြဲ ေဆာင္ရြက္ရမည္ ဆိုလွ်င္ ယင္းအဖြဲ႔သည္ သီးျခားလြတ္လပ္ေသာ ျပည္သူမ်ားမွ ေရြးခ်ယ္သည့္ အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္ရန္ အေရးႀကီးေၾကာင္း Norwegian Refugee Concil- NRC အဖြဲ႔မွ တာဝန္ရွိသူ တဦးကလည္း ဆုိသည္။

“ဒီလို လုပ္လိုက္တာကလည္း တခ်ိဳ႕ေက်းရြာေတြမွာ NGO/ INGO ေတြ စုၿပီး ဝင္လာတဲ့အခါ ေစတနာမွန္မွန္နဲ႔ လုပ္တဲ့လူေတြ ရွိသလို၊ တခ်ိဳ႕က ကိုယ့္စီမံကိန္း ၿပီးေအာင္ဆိုၿပီး အဓိကထား လုပ္တာေၾကာင့္ ေကာ္မတီေတြၾကားမွာ အဖုအထစ္ ေလးေတြ ျဖစ္မွာ စိုးရိမ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစတနာမွန္မွန္နဲ႔ လုပ္တဲ့လူေတြမွာ အခက္အခဲ ျဖစ္လာႏိုင္မွာကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားသင့္ပါတယ္” ဟု KDN အဖြဲ႔မွ ဦးေစာေက်ာ္ဇြာက ဆိုသည္။

လက္ရွိ NGO/ INGO မ်ား၏ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအရ ေဒသခံလူထုႏွင့္သာ တိုက္ရိုက္ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ရၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ား ပါဝင္ေဆာင္ရြက္၍ မရေသာေၾကာင့္ တရားဝင္မွတ္ပံုတင္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ေနေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနျဖင့္ ထိခိုက္မႈ မရွိေၾကာင္း တရားဝင္ MOU လက္မွတ္ေရးထိုး လုပ္ကိုင္ေနေသာ ဘားအံၿမိဳ႕ရွိ ၿငိမ္းေဖာင္ေဒးရွင္းမွ တာဝန္ရွိသူတဦးက ဧရာဝတီသို႔ ေျပာသည္။

သုိ႔ရာတြင္ ကရင္ျပည္နယ္၌ အစိုးရႏွင့္ တရားဝင္ MOU လက္မွတ္ ေရးထိုးမထားေသာ အဖြဲ႔အစည္း အမ်ားအျပားရွိသည့္ အတြက္ ၎တုိ႔အေနျဖင့္ လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ရာတြင္ အခက္ေတြ႕ ရႏိုင္ေၾကာင္း ၎က ဆက္ေျပာသည္။

“က်ေနာ္တို႔လို အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြ ဝင္ပါခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္ တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ MOU လက္မွတ္ မထိုးထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြကလည္း တကယ္တမ္း ေျပာရရင္ လုပ္တဲ့လုပ္ငန္းခ်င္း မတူတဲ့အတြက္ အဖုအထစ္ ဆိုတာလည္း ရွိႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး” ဟု သူက ဆိုသည္။

ကရင္ျပည္နယ္တြင္ ခရိုင္ ၄ ခရိုင္ရွိၿပီး ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္း ၇ ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ေက်းရြာေပါင္း ၄၀၀ ဝန္းက်င္ရွိသည္။

ေက်းရြာ တရြာလွ်င္ NGO/ INGO အဖြဲ႔ တခုခု၏ စီမံခ်က္မ်ားကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနေသာ အဖြဲ႔ငယ္ေလး ၁ စု အနည္းဆံုး ရွိေနေၾကာင္း သိရသည္။

http://burma.irrawaddy.org/news/2014/01/07/53107.html